Φωτογραφία

Ιστορία
Αρχαιολογία
Κοινωνική Ανθρωπολογία

Αναζήτηση στο αρχείο εκδηλώσεων

Ομιλίες μεταδιδακτόρων ΙΑΚΑ

  • Ομιλίες μεταδιδακτόρων ΙΑΚΑ (L. Fuduli, Γ. Τσεκές)
  • 07/11/2018 και ώρα 18:30
  • αιθ. Πολυμέσων

L. Fuduli: The reuse of Spolia in Sicily during the Middle Age. Upcycling and Ideology

O Leonardo Fuduli είναι διδάκτωρ Κλασικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Μεσσήνης. ‘Εχει εργαστεί στις Ιταλικές ανασκαφές στη Νέα Πάφο της Κύπρου και σε διάφορες ανασκαφές στη Σικελία και τη Ν. Ιταλία, έχοντας δημοσιεύσει πολλές μελέτες σχετικά με την ελληνιστική και αυτοκρατορική ρωμαϊκή αρχιτεκτονική των τριών αυτών περιοχών. Είναι μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Sao Paolo (Βραζιλία) και επισκέπτης μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, για το χειμερινό εξάμηνο 2018-2019. Το πρόσφατο ερευνητικό του έργο επικεντρώνει στη χρήση ελληνο-ρωμαϊκών αρχιτεκτονικών μελών κατά το Μεσαίωνα, τόσο στη Σικελία, όσο και σε περιοχές του Βυζαντινού κόσμου, όπως η Αττική.

Περίληψη

Η πρακτική της χρήσης ελληνο-ρωμαϊκών αρχιτεκτονικών μελών κατά το Μεσαίωνα ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στη Σικελία. Αν και έχουν μελετηθεί εκτενώς διάφορες περιπτώσεις, λείπει στην πρόσφατη έρευνα μια συνολική αποτύπωση και εκτίμηση του φαινομένου. Η παρούσα ομιλία επιθυμεί να καταδείξει ότι η χρήση των spolia στη μνημειακή αρχιτεκτονική της Σικελίας, ιδιαίτερα κατά τη Νορμανδική περίοδο, δεν οφείλεται στην έλλειψη οικοδομικού υλικού, αλλά αποτελεί μια συνειδητή επιστροφή στο παρελθόν, με ιδεολογικά κίνητρα.

 

Γ. Τσεκές: Μεσοβυζαντινή γλυπτική από την Κεντρική Πελοπόννησο. Νέα δεδομένα και προβληματισμοί

Ο Γεώργιος Τσεκές είναι διδάκτορας του Τμήματος ΙΑΚΑ και η διατριβή του τιμήθηκε από τη Χριστιανική Αρχαιολογική Εταιρεία με το Βραβείο Τίτου Παπαμαστοράκη το 2018. Από το 1997 επέβλεψε μεγάλο αριθμό σωστικών ανασκαφών και αποκαταστάσεις μνημείων στην Αργολίδα. Είναι προϊστάμενος του Τμήματος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας και μεταδιδακτορικός ερευνητής του Τμήματος ΙΑΚΑ.

Περίληψη

Η λεγόμενη «κάθοδος των Σλάβων», στα τέλη του 6ου αιώνα, σηματοδότησε την απαρχή σημαντικότατων αλλαγών στην Πελοπόννησο. Σειρά άλλων παραγόντων όπως λιμοί, λοιμοί, οικονομικός μαρασμός και θρησκευτικές έριδες οδήγησαν σε διάλυση σημαντικές πόλεις – κέντρα της ορεινής κεντρικής Πελοποννήσου, όπως η Τεγέα, η Μαντινεία και η Θέλπουσα. Συγκεκριμένα για την περιοχή που καταλαμβάνει σήμερα ο νομός Αρκαδίας, οι πηγές σιωπούν έως το 13ο αιώνα. Η έλλειψη ισταμένων μνημείων (με εξαίρεση την Επισκοπή Τεγέας) επεκτείνει τους λεγόμενους «σκοτεινούς αιώνες» ως το τέλος της μεσοβυζαντινής περιόδου. Μέσα από τη διεξοδική μελέτη των βυζαντινών αναγλύφων μελών που εντοπίστηκαν στην περιοχή της Αρκαδίας φωτίζονται πτυχές οικονομικής ανάπτυξης και έντονης δραστηριότητας ιδιαίτερα στον 11ο και 12ο αιώνα. Η διασπορά αναγλύφων μελών, προερχόμενων από την Αρκαδία, τόσο στη νότια, όσο και την ανατολική Πελοπόννησο, υποδεικνύει ανεπτυγμένες εμπορικές σχέσεις και διακίνηση υλικού στις όμορες περιοχές.

ΙΑΚΑ: Κεντρική σελίδα Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας