Η κοσμική και η εκκλησιαστική αρχιτεκτονική των διάδοχων κρατών της Βυζαντινής αυτοκρατορίας στο διάστημα από το 1204 ως το 1453 θα αποτελέσει το αντικείμενο του μαθήματος. Στα αρχοντικά, τα μοναστήρια και τις εκκλησίες των ηγεμονιών αυτών αντανακλώνται συχνά τόσο το ψηλό επίπεδο της οικοδομικής τέχνης των μαϊστόρων όσο και οι φιλοδοξίες των χορηγών για κοινωνική ανάδειξη και μεταθανάτια λύτρωση. Στα μαθήματα θα εξεταστούν τα παλάτια και οι οικίες της Κωνσταντινούπολης, της Νίκαιας και του Μυστρά, η μοναστηριακή αρχιτεκτονική, καθώς και η τυπολογία της κάτοψης και η οικοδομική τεχνική των ναών, που θα μελετηθούν στην κατά περιοχές συνάφειά τους (Κωνσταντινούπολη, Μικρά Ασία, Θράκη και Βουλγαρία, Θεσσαλονίκη και ευρύτερη Μακεδονία, Σερβία, Ήπειρος, Πελοπόννησος).
Δεν διατίθεται σύγγραμμα.