Ο Αντώνης Καλδέλλης είναι Kαθηγητής Βυζαντινής Ιστορίας και Πολιτισμού, πρόεδρος του Τμήματος Κλασσικών Σπουδών στο Ohio State University.
Η μετανάστευση στην ύστερη αρχαιότητα και το Βυζάντιο έχει εξεταστεί κυρίως στο πλαίσιο του πολέμου, εστιάζοντας είτε στις εισβολές των βαρβάρων, τη «μετανάστευση των λαών», είτε στην φυγή των Ρωμαίων προσφύγων. Τα δραματικά γεγονότα εύκολα ελκύουν την προσοχή, τόσο των αρχαίων όσο και των σύγχρονων ιστορικών. Ωστόσο, μαζί με εκείνες τις μετακινήσεις, μία πιο ήσυχη, αλλά πιθανώς πολύ μεγαλύτερη μετακίνηση καταγράφεται από την επαρχία προς τις πόλεις της αυτοκρατορίας, ιδιαίτερα την Κωνσταντινούπολη, αλλά και προς τις ένοπλες δυνάμεις της αυτοκρατορίας (ιδιαιτέρως στην πρώιμη βυζαντινή εποχή). Μόνο έτσι θα μπορούσε ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης, από εικοσιπέντε χιλιάδες κατοίκους να φτάσει στο μισό εκατομμύριο μέσα σε μόλις δύο αιώνες (330-540). Και μόνο έτσι το ύστερο Ρωμαϊκό κράτος κατάφερε να διατηρήσει στρατό 250.000 στρατιωτών (ή μεγαλύτερο), που εκτεινόταν κατά μήκος των συνόρων στο Ιλλυρικόν (Βαλκάνια) και τη Συρία. Η διάλεξη παρουσιάζει κάποιες από τις παραμέτρους που καθόρισαν αυτές τις εσωτερικές μεταναστεύσεις, συμπεριλαμβάνοντας τη δομική υποστήριξη (π.χ. επισιτισμός), τη δημογραφία, και τις επιδημικές κρίσεις.