Μέσα από τη μελέτη κοινωνιών και πολιτισμών που εντάσσονται στις γεωγραφικές / γεωπολιτικές κατηγορίες Ανατολική Μεσόγειος και Μέση Ανατολή, το μάθημα επιδιώκει να λειτουργήσει σε δύο κυρίως κατευθύνσεις:
Στο πλαίσιο αυτό, οι δύο «ετικέτες» που αλληλοεπικαλύπτονται(Ανατολική Μεσόγειος και Μέση Ανατολή) επιλέγονται για να καταστήσουν πιο ασαφή τα όρια της «περιοχής», προβάλλοντας τη μεταβλητότητά της ανάλογα με την ιστορικο-πολιτική συγκυρία. Αναδεικνύονται, κατ’ αυτό τον τρόπο, αντιληπτικές ακαμψίες του παρελθόντος που απο-πολιτικοποιούσαν την εκάστοτε «περιοχή», την απεικόνιζαν στατική, ή/και της απέδιδαν ένα πολιτισμικό προφίλ που κινδύνευε να καταλήξει σεοντολογικό χαρακτηριστικό.
Στο μάθημα μελετάμε εθνογραφίεςπου αναδεικνύουν την σύγχρονη καθημερινότητα σε κοινωνίες όπως το Ιράν, το Ισραήλ, τα Αραβικά Εμιράτα, η Τουρκία, η Κύπρος, η Παλαιστινιακή Αρχή, η Ιορδανία, η Λιβύη, η Σαουδική Αραβία, το Ομάν, κ.ά. Συγχρόνως μελετάμε εθνογραφίες κοινωνιών/κοινοτήτωνπου εντοπίζονται «εντός» του έθνους-κράτους, ή το «διαπερνούν» (νομαδικές, εθνοτικές, θρησκευτικές, μεταναστευτικές, ή προ-κρατικές). Στη διαδρομή αυτή, αποδομούμε παγιωμένα σχήματα για την «περιοχή», όπως οι ταυτίσεις με τη θρησκεία (Ισλάμ) καιτην πολιτική ένταση, ή απεικονίσεις του «έκρυθμου», του «εύφλεκτου», και του «λάγνου»· συζητάμε την αποικιοκρατία ως κυρίαρχο θέμα·και αναδεικνύουμεκλασικές θεματικές, όπως οι «λαϊκές» και «ελίτ» κουλτούρες, η θρησκευτικότητα, το φύλο, η κατανάλωση,ή οι υλικοί πολιτισμοί.