Η Τόνια Καραδήμα είναι υποψήφια διδάκτορας στο ΙΑΚΑ.
Ο ένοπλος αντικατοχικός αγώνας στη Μεσσηνία, όπως και σε ολόκληρη την Πελοπόννησο, παρουσίασε σημαντική καθυστέρηση σε σύγκριση με άλλες περιοχές της Ελλάδας και ξεκίνησε μόλις την άνοιξη του 1943. Μετά την έναρξη του αντάρτικου στη Μεσσηνία παρατηρούνται δύο διαδοχικοί κύκλοι εμφύλιων συγκρούσεων: ο πρώτος ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και την αντάρτικη ομάδα «Ελληνικός Στρατός» της Οργάνωσης Κατώτερων Αξιωματικών το 1943 και ο δεύτερος ανάμεσα στον ΕΛΑΣ και τα Τάγματα Ασφαλείας, που δημιουργήθηκαν την άνοιξη του 1944 με έδρα τον Μελιγαλά. Ο δεύτερος ήταν σαφώς πιο αιματηρός και κορυφώθηκε μετά την αποχώρηση των Γερμανών με τη μάχη του Μελιγαλά στα μέσα Σεπτεμβρίου του 1944 και τις εκτελέσεις που ακολούθησαν εκεί. Στην εκδήλωση αυτής της βίας μετά την απελευθέρωση έπαιξαν ρόλο πολλοί παράγοντες, όπως η βία των κατοχικών αρχών και των Ταγμάτων Ασφαλείας που προηγήθηκε και η διάθεση εκδίκησης που αυτή προκάλεσε, ο ανταγωνισμός που είχε δημιουργηθεί ανάμεσα στο ΕΑΜ/ΕΛΑΣ και τα Τάγματα Ασφαλείας στη διάρκεια της Κατοχής και κορυφώθηκε μετά την αποχώρηση των Γερμανών εξαιτίας του κενού εξουσίας που δημιουργήθηκε και της αγωνίας για την επόμενη μέρα, η εξοικείωση με τη βία και οι προσωπικές διαφορές.