Στα μαθήματα θα γίνει η επισκόπηση της αρχιτεκτονικής και της τέχνης στην περίοδο Ύστερης Αρχαιότητας (295-610 μ.Χ.), μια εποχή γεμάτη αλλαγές που προοδευτικά οδήγησαν στον μετασχηματισμό της κοινωνικής και θρησκευτικής ζωής της αυτοκρατορίας. Στην αναδιαμόρφωση του ιστού των παλαιών και την οργάνωση του ιστού των νέων αστικών κέντρων και στην ίδρυση των χριστιανικών εκκλησιών θα φανεί κυρίως ο νέος χαρακτήρας της κοινωνικής οργάνωσης και ζωής. Σημαντικά μνημεία ανεγείρονται και διακοσμούνται τόσο στη νέα πρωτεύουσα, την Κωνσταντινούπολη, όσο και σε άλλες σημαντικές πόλεις και περιοχές της αυτοκρατορίας που θα μελετηθούν συστηματικά (Ρώμη, Θεσσαλονίκη, Ραβέννα, Αντιόχεια, Κύπρος, Σινά). Πολύτιμα έργα μικροτεχνίας παράγονται (ελεφαντοστά, εικονογραφημένα χειρόγραφα, εκκλησιαστικά αργυρά), καθώς και σπουδαίες φορητές εικόνες. Τί κρατιέται και επιβιώνει από την τέχνη, την τεχνική και την τεχνολογία της Αρχαιότητας και τί νέο δημιουργείται τώρα με νέα μορφή και νέο περιεχόμενο; Η μελέτη της αρχιτεκτονικής και της τέχνης της Ύστερης Αρχαιότητας υπό αυτό το πρίσμα θα οξύνει την κρίση και τη σκέψη και θα προσφέρει εφόδια για τη βαθύτερη κατανόηση της εποχής.