Η Λένα Λαμπρινού είναι αρχιτέκτονας του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου και αρχαιολόγος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Πήρε το Master της πάνω στην Αποκατάσταση Μνημείων στο Πανεπιστήμιο του York. Το διδακτορικό της στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αφορούσε την Υστερορωμαϊκή επισκευή του Παρθενώνα (2015). Από το 2000, εργάζεται στην Υπηρεσία Αποκατάστασης Μνημείων Ακρόπολης (YSMA), ως μέλος της ομάδας αποκατάστασης του Παρθενώνα.
Ο Πλούταρχος τον 1 αι. μ.Χ. μας περιγράφει τη διατήρηση του πλοίου του Θησέα στην Αθήνα του 4ου αι. π.Χ. και παρουσιάζει τα φιλοσοφικά ερωτήματα που αυτή δημιουργούσε (Θησέας 23.1). Το πλοίο ήταν ένα φερέγγυο για την ύπαρξη του ίδιου του ήρωα και της αληθοφάνειας της ιστορίας του. Η διατήρηση του ήταν μια προσπάθεια για την περίσωση της μνήμης του μέσα από ένα χειροπιαστό αντικείμενο. Παρότι η διατήρηση ενός ξύλινου πλοίου περιέκλειε την περιστασιακή και συχνά αντιφατική αντικατάσταση του φθαρτού του υλικού, η αρχαία Αθηναϊκή κοινωνία αντιλαμβανόταν το αντικείμενο αυτό σαν ένα ιστορικό λείψανο, το οποίο κάποτε άνηκε στον ήρωα τους, ένα αυθεντικό τεκμήριο ιστορικής μνήμης.
Ο Παρθενώνας επίσης, αποτελεί ένα χειροπιαστό κομμάτι ιστορίας. Η σημερινή κοινωνία προσλαμβάνει το ερείπιο αυτό σαν έναν αυθεντικό μάρτυρα συλλογικής μνήμης, που αγωνιά να διατηρήσει. Ένα τεκμήριο που αποδεικνύει την ύπαρξη του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού και των επιτευγμάτων του, ενώ συγχρόνως διαμορφώνει την άμεση σχέση μας με τον πολιτισμό αυτό. Η διάλεξη θα διερευνήσει τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε σήμερα την υλική διατήρηση του ερειπίου αυτού, και κατά πόσο οι σύγχρονες επεμβάσεις αποκατάστασης δοκιμάζουν την αυθεντικότητα του και καταπονούν την ιστορική του αξία. Είναι εντέλει και ο Παρθενώνας ένα νέο «πλοίο» του Θησέα;