Η «Μέση Ανατολή» είναι μια εννοιολογική κατασκευή αλλά, όπως θα διαπιστώσουμε στο μάθημα, και ένας «πραγματικός» κόσμος από κοινωνίες/κουλτούρες που έχουν υπαχθεί σε αυτή την κατηγορία. Ο όρος φέρει συνδηλώσεις πολιτικής έντασης, σύγκρουσης, και πολέμου. Ταυτισμένος με το Ισλάμ και τον αραβικό κόσμο, φέρει επίσης συνδηλώσεις ενός τόπου δύσκολης, αλλά και εξιδανικευμένης, συνύπαρξης «Ανατολής» και «Δύσης». Για το λόγο αυτό, καθίσταται ιδανικό αντικείμενο για τη μελέτη του φαινομένου του «οριενταλισμού» και του απόηχου της ευρωπαϊκής αποικιοκρατίας σήμερα· άρα ιδανικό αντικείμενο για τη μελέτη της ιστορικής κατασκευής της αυτο-εικόνας του Δυτικού κόσμου.
Όμως δεν θα μελετήσουμε τις κοινωνίες αυτές μόνο μέσα από ένα πρίσμα «εξάρτησης», αλλά και ως κόσμους που έχουν την αυτόνομη διαδρομή τους μέσα στην ιστορία.
Μέσα από εθνογραφικά κείμενα θα εισαχθούμε στην σύγχρονη καθημερινότητα της ζωής κοινωνιών όπως το Ισραήλ, η Παλαιστινιακή Αρχή, ο Λίβανος, η Συρία, η Αίγυπτος, το Ιράν, το Ιράκ, η Υεμένη, κ.ά. Μέσα από πολλαπλές όψεις της ζωής αυτών των κοινωνιών, θα αντιληφθούμε ότι η μελέτη τους αδικείται εάν περιορίζεται στην ανάδειξη του θρησκευτικο-πολιτικού παράγοντα ως βασικού διαμορφωτή των συνθηκών της ζωής. Συγχρόνως όμως, θα αναδεικνύουμε πάντοτε το πόσο «πολιτικό» είναι κάθε ζήτημα, είτε αυτό είναι καταναλωτικές πρακτικές, είτε μουσική και αναψυχή, είτε διεκδικήσεις για το «νερό», είτε διατροφικές κουλτούρες, είτε διαχείριση σκουπιδιών.
Στόχοι του μαθήματος είναι: